Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης.
Κάποιος που ξεκινάει τρίαθλο συνήθως διαβάζει κάποια περιοδικά και ξεκινάει να κάνει προπόνηση βγάζοντας μόνος του κάποιο πρόγραμμμα προπόνησης, ακολουθώντας τις συμβουλές κάποιου γνωστού του που ασχολείται πιο πολύ καιρό με το άθλημα, διαβάζοντας προπονητικά προγράμματα που βρίσκει σε κάποιο περιοδικό ή πληρώνοντας να πάρει ένα πρόγραμμα μέσω ίντερνετ…
Καθώς προπονείται βλέπει ότι βελτιώνεται πολύ γρήγορα και καθώς προσθέτει χιλιόμετρα βλέπει ότι υπάρχει κάποια σημαντική πρόοδος. Ετσι βγάζει το συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο προπονείται τόσο πιο αποτελεσματικός θα γίνει. Ετσι όντας σε μία κατάσταση ενθουσιασμού αρχίζει και προσθέτει πολλά χιλιόμετρα.
Ομως κάποια στιγμή θα «κολλήσει» και δεν θα υπάρχει περαιτέρω βελτίωση. Εκεί δεν ξέρει τί να κάνει.
Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις είναι οι εξής :
- Να είναι πολύ δυστυχισμένος καθώς πιστεύει ότι η κούραση από την εργασία του και οι οικογενειακές του υποχρεώσεις είναι αυτές που του στερούν το όνειρό του, δηλαδή να φτάσει στο αθλητικό επίπεδο που πάντοτε επιθυμούσε.
- Να κάνει ακόμα πιο πολλά χιλιόμετρα ευελπιστώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα βελτιωθεί περαιτέρω.
- Να κάνει αλλαγές στον αθλητικό του εξοπλισμό, αγοράζοντας πιο ακριβό ποδήλατο, πιο ακριβές ρόδες, ….
- Να ρωτήσει διάφορους τριαθλητές δεξιά και αριστερά και από ότι ακούσει να φτιάξει το δικό του πρόγραμμα αλλαγής
- Να κόψει χιλιόμετρα και να βάλει ένταση στην προπόνησή του.
Εχοντας μιλήσει με πολλούς αθλητές που είναι σε αυτή την κατάσταση έχω βρει ότι η βέλτιστη προσέγγιση είναι η εξής :
- Να κάνουμε μία λεπτομερή συζήτηση & ανάλυση της μέχρι τώρα τριαθλητικής του προπόνησης και εξέλιξης.
- Να τον παρακολουθήσω και στα τρία αθλήματα
- Να κάνουμε μία νέα συζήτηση και εγώ να προσπαθήσω να εκμαιεύσω από τον αθλητή το πρόβλημα/ -τα που μόνος του συνήθως εντοπίζει.
- Τέλος καθόμαστε μαζί και θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους, δηλαδή στόχους που να μπορούν να επιτευχθούν με βάση το ταλέντο του και τον τρόπο ζωής του.
Μέσα από την παραπάνω διαδικασία γίνεται αφενός καταννοητό εάν μπορούμε ή όχι να συνεργαστούμε και αφετέρου κατά πόσο εξακολουθεί ο αθλητής να αντιστέκεται σε μία διαδικασία αλλαγής. Γενικά υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε αλλαγή στην ζωή τους οπότε και τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα για τον προπονητή που τους αναλαμβάνει.
Η διαδικασία αλλαγής είναι σύνθετη και προυποθέτει ότι ο αθλητής θα απαλλαχθεί από την άποψη ότι «όσο πιο πολύ προπόνηση κάνω ή όσο πιο σκληρά προπονούμαι τόσο πιο πολύ θα βελτιωθώ». Η διαδικασία προυποθέτει ότι ο αθλητής θα εμπιστευθεί τον νέο του προπονητή και ότι θα κλείσει τα αυτιά σε ότι διαβάζει ή ότι του λένε – συνήθως «ράδιο αρβύλα»- κατά την διάρκεια των μεγάλων ποδηλατικών προπονήσεων διάφοροι συναθλητές.
Ως προπονητής προσπαθώ αφού του αλλάξω νοοοτροπία και ταυτόχρονα με εμπιστευθεί – ή να μου δώσει πίστωση χρόνου για κάποιο χρονικό διάστημα- να διαγνώσω με λεπτομέρειες το πρόβλημα και ύστερα να προχωήσουμε σε διόρθωση όλων των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από την λάθος ενασχόληση με το τρίαθλο, π.χ. κακή τεχνική, ημιμάθεια σε πολλά ζητήματα, λάθος επιλογή εξοπλισμού, έλλειψη βασικής ταχύτητητας, υπερπροπόνηση, κακή ανάρρωση ανάμεσα στις προπονήσεις, κακή διατροφή, λάθος νοητική προσέγγιση κ.λπ.
Στο επόμενο στάδιο εφαρμόζουμε αυτό που ονομάζεται έξυπνη προπόνηση (smart training) προσθέτοντας προπονητικές μονάδες με τις οποίες θα δουλέψουμε προπονητικές αξίες που θα διασφαλίσουν γρήγορη εξέλιξη και θα μας πάνε με ταχείς ρυθμούς προς τον στόχο μας. Για κάποιο προπονητή το να μπορέσει να ξεκολλήσει έναν αθλητή είναι τεράστια πρόκληση και προσθέτει τεράστια ευχαρίστηση όταν μετά από πολύ κόπο το καταφέρνει.
